Μια ολόχρυση, γεμάτη καμπύλες κολοκύθα, εδώ και καιρό, καθόταν ήσυχα στη γωνιά της, καλοβολεμένη μέσα στο ξύλινο σπιτάκι της.
Μέρα με τη μέρα, η δροσιά της χανόταν, ένα πέπλο μελαγχολίας την κάλυπτε ... δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί έμενε εκεί, σε μια γωνιά χωρίς κανείς να της δίνει σημασία!
Ζωή κι αυτή!!! Ούτε τον βασικό σκοπό της ζωής της δεν μπορούσε να εκπληρώσει!! Μια ζωή
χωρίς αξία...κατέληξε να σκέφτεται! Κάθε μέρα προσεύχονταν, "κάνε Θεέ μου, να μην χαλάσω χωρίς λόγο... κάνε να γίνω κι εγώ χρήσιμη ... παρακαλούσε". Μέχρι που οι προσευχές της εισακούστηκαν κι ένα πρωί ή μάλλον μεσημεράκι δυό χέρια την σήκωσαν από το ξύλινο σπιτάκι. Και τότε κατάλαβε ότι ήρθε η ώρα να εκπληρώσει τον σκοπό της...να χαρίσει τη νοστιμιά και τη γλύκα της στους ανθρώπους... κι έγινε τάρτα! Μια τάρτα... ένα γεύμα! Μια τάρτα χορταστική, νηστίσιμη μεν ή αλλιώς χορτοφαγική αλλά γεμάτη γεύση, νοστιμιά, γλύκα!
Κι όταν άκουγε επιφωνήματα ευχαρίστησης απ' όσους την γευόταν, κάτι μακρόσυρτα "μμμμμμμμ" τότε ένιωθε την αξία της ζωής της που δεν πήγε χαμένη!!!
Ναι, αυτή η κολοκύθα έγινε μια υπέροχη και χορταστική, χορτοφαγική και υγιεινή, ελαφριά και πεντανόστιμη τάρτα που στόλισε το τραπέζι μας και ικανοποίησε τον ουρανίσκο μας. Σας την συστήνω ανεπιφύλακτα!
Διαβάστε τη συνταγή στο: Τante Kiki
