Καλημέρα! Ρύζι, λαχανικά και μια μικρή... ατασθαλία! Μια γεύση από τα παλιά, που ναι μεν δεν την πολυχρησιμοποιώ για τους συνήθεις λόγους των συντηρητικών, της κονσέρβας κ.λ.π. αλλά μια ή δύο φορές τον χρόνο την ...ατασθαλία μου την κάνω! Εξάλλου, νομίζω ότι και οι ατασθαλίες έχουν την θέση τους ειδικά όταν πρόκειται για ένα τρόφιμο που, ουσιαστικά, δεν μας είναι απαραίτητο αλλά μας έχει κολλήσει στο
νου (αυτό παθαίνω εγώ με το συγκεκριμένο αλλαντικό) εξαιτίας της γευστικής μας μνήμης! Κάθε φορά, λοιπόν, που το παθαίνω, κάθε τέτοια φορά που συμβαίνει, το τονίζω γιατί είναι σημαντικό... μια ή δύο φορές τον χρόνο, τότε υποκύπτω! Όχι όμως περισσότερο!
Διαβάστε ολόκληρη τη συνταγή στο: http://tantekiki.blogspot.gr
